1. |
Χωρίς επιστροφή
02:32
|
|
||
|
Ο δρόμος που έχεις πάρει είναι αδιέξοδο χωρίς επιστροφή
πες μου πώς είναι να ζεις σε μια αγκαλιά φυλακή
να γεννιέσαι να πεθαίνεις στοιχειωμένη ζωή
να μη μπορείς να τραγουδίσεις με τη δική σου φωνή
Πώς περιμένεις απο κάποιον να πεί μια προσευχή
ενώ εσύ βλέπεις τα ονειρά σου κάθε μέρα να βουλιάζουν
είναι οι τύψεις που γερνάνε μια ψυχή παιδική
πες μου στ’ αλήθεια όλα αυτά δε σε τρομάζουν
Οι ώρες που μένεις γυμνός με γεμίζουν ενοχές
μα επιμένεις να ζεις σ’ εφηβικές διαστροφές
είναι οι τύψεις που γελάνε στις μικρές σου στιγμές
και τα κομμάτια απ’ το πάζλ που πρέπει να μαζέψω
|
||||
2. |
Σε ένα σύννεφο
04:22
|
|
||
|
Χορεύεις πίνεις γελάς με τα φωτιά της φωτιάς
στα ίχνη μίας σκιάς χρόνια παραμιλάς
τριπάρισμένης παιδί μα εγώ είμαι ακόμα εκεί
θέλω να φύγω μακριά θέλω να πάω ψηλά
Σε ένα σύννεφο πάνω σε ένα σύννεφο πάνω σε ένα σύννεφο
θα γύρω για να πλαγιάσω πρέπει να σε ξεχάσω σε ένα σύννεφο
θα πηδήξω θα πιάσω ένα αστέρι θα πιάσω θα το κρύψω καλά
και όταν πια θα κατέβω με την λάμψη που θα χω θα σε πάρω αγκαλιά
Χαζεύεις φεύγεις ξεχνάς τις άδειες νύχτες και πας
ένα ταξίδι μια γη μια παγωμένη στιγμή
θέλω να φύγω από 'δω να αγγίξω τον ουρανό
πρέπει να βλέπω μακριά θέλω να πάω ψηλά
|
||||
3. |
Πειραγμένη Ματιά
02:57
|
|
||
|
Μνήμες παλιές οργισμένες φωνές
με ξυπνάνε κάθε μέρα
για να γεμίσουν κι'αυτές με στιγμές φωτινές
τις ώρες μου τις κενές με αέρα
πειραγμένη ματιά έτσι στα πεταχτά
στο σπασμένο τον καθρέφτη
μια κοπέλα γυμνή με κοιτάει απ'το γυαλί
προκαλεί ένα αστέρι που πέφτει
Κορμί σημάδι να να να να να μα φεύγει το καράβι
ο ήλιος πέφτει με βγάζει ψεύτη πάλι
κορμί σημάδι να να να να να μα φεύγει το καράβι
ο ήλιος πέφτει κι'αυτή μου γνέφει
Δρόμος κενός ο καιρός βροχερός
μα εγώ θέλω να βγώ έξω
λόγια πολλά δε θα πώ μες τα στενά θα χαθώ
με τη βροχή ξανά θα χορέψω
θαλασσα,ζωή μονοήμερη εκδρομή
μ'ένα κύμα που φωνάζουνε κλέφτη
λουλούδι μακρινό για πες μου απ'το βουνό
εκεί κοντά σου έν'αστέρι θα πέσει
|
||||
4. |
Ο ήχος της βροχής
04:29
|
|
||
|
Είναι ο ήχος της βροχής που τρέχει σκυφτός,
είναι ο χώρος στη κάρδια που έχει μείνει κενός.
Είν’ τα όνειρα τ’ απλά που με γυρίζουν στα πάλια,
είναι κάτι τ’ απαλό που δε νιώθουμε πια.
ειν’ τα λόγια που μου λές ένα αστείο φτηνό
ειν’ οι πράξεις σου γυμνές και δε θέλω να δώ.
Ειν’ ο ρόλος σου ακριβός και θέλω να μείνω εδώ,
μα πρέπει να `χω λεφτά για να γίνω καλά
να σε ξαναυποστώ.
Είναι ο ήχος της οργής, που μου παίρνει τ’ αυτιά,
η κουλτούρα σας αυτή που σιχάθηκα πια.
Οι ανώδυνες θυσίες που θα επικαλεστεί
ένας κόσμος που μεθάει και κλείνει τα μάτια
μπρός σ’ αυτό που `χει φτιάξει.
Ειν’ ο ήχος της βροχής.
Είν’ ο ήχος της βροχής που σπάει τη σιωπή,
ειν’ ο χτύπος στη καρδιά που είναι πάντα εκεί,
είν’ η γεύση της ζωής αυτό που θα μας προκαλεί.
Είναι η χώρα μας μικρή μα κάτι καινούριο πάλι εδώ θα συμβεί.
Είν’ ο ήχος της βροχής
|
||||
5. |
|
|||
|
Υπάρχει εχθρός να με κυριεύσει,
υπάρχει θεός να με καταστρέψει
υπάρχουν κι αυτοί που τύψεις δεν έχουν,
υπάρχουν τρελοί που δε συμμετέχουν.
Ποτέ δε γεννήθηκαν σε σένα οι απορίες
τίποτα δε σου μόλυνε το μυαλό
Ποτέ δε σου δόθηκαν εσένα οι ευκαιρίες
και ήταν τόσο όμορφος ο καιρός.
Υπάρχουνε χρώματα που φέρνουνε ζάλη
υπάρχει χαρά ποτέ πιο μεγάλη.
υπάρχει αγκαλιά που σου παίρνει τον πόνο
υπάρχει ζωή για χατήρι σου μόνο.
Ποτέ δε γεννήθηκαν σε ‘σένα οι απορίες
τίποτα δε σου μόλυνε το μυαλό
Ποτέ δε σου δόθηκαν εσένα οι ευκαιρίες
και ήταν τόσο όμορφος ο καιρός.
Τι κέρδισε τι έχασε ο άνθρωπος
που δε γεννήθηκε ποτέ.
Τι κέρδισε τι έχασε
σκέψου να μη γεννιόσουνα ποτέ.
|
||||
6. |
|
|||
|
Μες τα γρανάζια του μυαλού μου άγνωστες σκέψεις
τρελές φιγούρες μα πια τι να πρωτοδιαλέξεις.
Αυτή που κάθεται γελάει και λέει πάντα εντάξει,
ή αυτή που ξέρει ν' αντιδράει, να χαλάει, θέλει όλα να τ'αλλάξει.
Βρές μου μια λύση όσο και να μου κοστίσει
μια ανατροπή δεδομένων με τα όνειρα ξένων πρίν αρχίσει.
Κοίτα μαμά θέλω να γίνω όπως εκείνος στη ταινία,
να μη μου πάει τίποτα στραβά και να κρατάω ψυχική ισσοροπία.
Θα περιμένω δεν ξέρω αν ζώ ή αν πεθαίνω.
Εγώ είμαι αυτός σε τρομάζω
είμαι αυτός σε διατάζω και υποφέρω.
Η σκέψη μου είναι ανυπότακτη για 'σένα αυτό σημαίνει ανταρσία,
θες να ελέγξεις το μυαλό μου, τ'ονειρό μου, μια τυπική διαδικασία.
Μες τα γρανάζια.
|
||||
7. |
Με πάει μακριά
03:05
|
|
||
|
Πλαγιάζεις μ'έρωτες φευγάτους πονηρούς
εκστασιάζεσαι και χάνεις το παιχνίδι
είναι η αγάπη μία λέξη τ'ακούς
και 'συ νομίζεις πως είναι ένα ταξίδι
Μα είναι η αγάπη που με κάνει λογικό
και αντιστέκομαι στη τρέλα του κορμιού μου
είν'η ζωή μου ένα πλεγμένο μυστικό
που κατοικεί μέσα στα βάθη του μυαλού μου
Και με πάει μακριά με στέλνει παντού
στη γή με πετάει και με βρίσκεις αλλού
Δε δικαιώνεσαι στους ψεύτικους καιρούς
παραμυθιάζεσαι με ψεύτικα στολίδια
ακόμα ψάχνεις τους χαμένους θησαυρούς
μα κάθε μέρα που περνάει ζείς τα ίδια
Μα είναι η αγάπη που με κάνει λογικό
και αντιστέκομαι στη τρέλα του κορμιού μου
είν'η ζωή μου ένα πλεγμένο μυστικό
που κατοικεί μέσα στα βάθη του μυαλού μου
Και με πάει μακριά με στέλνει παντού
στη γή με πετάει και με βρίσκεις αλλού
|
||||
8. |
|
|||
|
Θέλεις ν’ αγγίξει το πρόσωπο σου ο άνεμος
να περπατήσεις σ’ ένα λιβάδι απάτητο
να το ποτίσεις με το δικό σου το δάκρυ
για να νιώσεις ξανά τ’ άγγιγμα της αγάπης
Κάθε σου δάκρυ μία μελωδία
για ανεκπλήρωτες του πόθου ευχές
κάθε σου δάκρυ μία μελωδία
για ότι ένιωσες σε λάθος εποχές
Θέλεις ν’ αφήσεις τη γνώση σου ελεύθερη
να κολυμπήσει γυμνή σε ένα ποτάμι
να παρασύρει η νύχτα τον έρωτα
να δεις μακριά μες το σκοτάδι
|
||||
9. |
Απόψε γιορτάζω
03:30
|
|
||
|
Απόψε γιορτάζω κόσμος πολύς
μα γύρω μου κανείς
απόψε γιορτάζω μεγάλη συντροφιά
μα νιώθω μοναξιά
Που είσαι εσύ που είσαι εσύ
τ’ ουρανού μου άνοιξη γλυκιά μου ανατολή
δε στέλνεις μια κάρτα για χρόνια πολλά
ούτε ένα γράμμα αν είσαι καλά
Απόψε γιορτάζω χορός μουσική
μα λείπεις εσύ
συνέχεια κοιτάζω μήπως φανείς
μα η ώρα πήγε τρεις...
|
||||
10. |
Αμφισβητώ
03:39
|
|
||
|
Αμφισβητώ κάθε έννοια και σκοπό
κάθε αιτία που `χω υπάρξει και ζώ
αμφισβητώ δε μου `χουν μάθει ν’ άγαπώ
δε μού `χουν μάθει να πιστεύω ν’ αγναντεύω
αμφισβητώ τους νόμους της φυσικής κανόνες της λογικής
και όλα αυτά περί ηθικής τα `χω γραμμένα
αμφισβητώ και `σένα που `σαι ψηλά στη μέση του πουθενά
Και δεν ακούω κανέναν δε θέλω να ξέρω τίποτα
μια ζωή σ’ ένα ψέμα δε ρωτήσατε εμένα για τίποτα
στο καλό να μου γράφεις δε γουστάρω πια να `ρθεις στ’ ανύποπτα
ασ’ τα εύκολα τώρα και πιάσε τα δύσκολα
Αμφισβητώ τη θεωρία στη πράξη όσα μου έχετε τάξει
είναι μια τρύπα στο νερό
αμφισβητώ το ψευτικό σου ταξίδι ένα σπασμένο σανίδι
δεν μπορώ να κρατηθώ αμφισβητώ
|
||||
Δημήτρης Καρράς Athens, Greece
«Δεν το κάνω για τον πλούτο, δεν το κάνω για τη φήμη.
Το κάνω για την υγεία και το κάνω για το πνεύμα.
Αν δεν είναι από την καρδιά, τότε δεν μπορεί να είναι τέχνη.
If you like CD: Ο άνθρωπος που δεν γεννήθηκε ποτέ, you may also like:
A new single from David Luximon is mesmerizing and atmospheric, soulful vocals alternating with heartfelt spoken word.
go to album
Seawheel
by David Lonton-Baxter
”Seawheel Acoustic” delivers captivating melodies and heartfelt lyrics in songs that are equal parts soothing and enchanting.
go to album
For She Who Hangs The Moon
by David Luximon
Expansive music that has the gentle hush of ambient and the insistent pulse of post-rock; enveloping and absorbing.
go to album
Little By Little - LP
by Sodastream
Deeply-felt, folk-derived indiepop from Melbourne that balances lovely, quavering vocal melodies with twinkling acoustics.
go to album
featured on Bandcamp Radio Mar 26, 2024
go to album
The lead singer of punk band Camp Cope ventures into romantic synth-pop territory, tempering slick arrangements with bare sentiment.
go to album
such bad things happen
by Levi Fuller & the Library
Turbulent indie rock from Levi Fuller & the Library that has the snarl of hardcore and the knotty meter of math rock.
go to album
