|
1. |
|
|
|
|
Οι λέξεις μου πετάνε, οι σκέψεις μου μένουν χαμηλά.
Λέξεις χωρίς σκέψεις δεν φτάνουν ποτέ στον ουρανό.
|
|
2. |
|
|
|
|
2.Σονέτο 23 | Του έρωτα τα λόγια
Σαν τον κακό ηθοποιό επάνω στην σκηνή
Που απ’τον φόβο του τον ρόλο του μπερδεύει
Ή κάποιο πλάσμα βίβαιο γεμάτο από οργή
Που η τεράστια δυναμή του την δράση απαγορεύει
Έτσι και εγώ χωρίς εμπιστοσύνη ξεχνάω του έρωτα τα λόγια
Και από του έρωτα μου την μεγαλοσύνη πάντα σκοντάφτω σε εμπόδια
Αυτά που έγραψα ας κυλήσουν ευχάριστσ σε αυτούς
Στου στήθους μου οι λέξεις κύρηκες βουβοί
Που ικετεύουν για τον έρωτα ζητώντας αμοιβή
Τόση αμοιβή που η γλώσσα να εκφράσει δεν μπορεί
Μάθε να διαβάζεις του έρωτα μου την γραφή απ’την σιωπή
Στου έρωτα την εύφυία ανήκει των ματιών η ακοή
|
|
3. |
|
|
|
|
3.Σονέτο 56 | Γλυκιά αγάπη
Και χειμώνα ας τον βαφτίσουν που είναι γεμάτος ταραχή
Θα ‘ναι πιο θελτική πιο σπάνια του καλοκαιριού η προσμονή
Γλυκιά αγάπη βρες ξανά την δύναμη σου κανείς μην πει
Πως τα παράτησες από την λαιμαργία
Σήμερα μπορεί απ’την τροφή να μπουχτήσεις
Αύριο φρέσκος ξυπνάς και κυνηγάς την ουσία
Έτσι να είσαι αγάπη και αν σήμερα γεμίσεις
Τα πεινασμένα μάτια σου ας κλείνουν απο αφθονία
Αύριο πάλι ξανά θα βρεθούν οι λύσεις
Το πνεύμα της αγάπης μας μην πέσει σ’ απραξία
Το θλιβερό αυτό διάλειΜμα μοιάζει με ωκεανό που την στεριά χωρίζει
Και έρχομαι κάθε μέρα στην ακτή για να μεμίζω φως
Απέναντί μου εσύ ευλογημένη στιγμή η αγάπη πάλι μαζί
|
|
4. |
|
|
|
|
4.Σονέτο 97 | Ήσουν καλοκαίρι
Πόσο έμοιαζε με τον χειμώνα η φυγή, η ήδονη του χρόνου που περνά
Τι παγωνιά έχω νιώσει τι μαύρες μέρες έχω δει
Του γέρικου Δεκέμβρη τα χέρια είναι γυμνά
Κι όμως ήσουν καλοκαίρι φθινόπωρο άφθονο με πλούσιους καρπούς
Ή μήπως άνοιξη με κήπους ανθηρούς κι όμως ήσουν καλοκαίρι
Μήτρες χήρες με τους αφέντες τους νεκρούς
Εύφορες φύτρες με τους αφέντες τους τυφλούς
Χωρίς πατέρα πλάσματα ορφανά χωρίς εσένα δεν κηλάηδουν πουλιά
Γιατί ήσουν καλοκαίρι φθινόπωρο άφθονο με πλούσιους καρπούς
Ή μήπως άνοιξη με κήπους ανθηρούς γιατί ήσουν καλοκαίρι
|
|
5. |
|
|
|
|
5.Αυτός που σε πλήγωσε ήταν είτε πιο δυνατός είτε πιο αδύναμος από εσένα.
Αν ήταν πιο αδύναμος, λυπήσου τον. Αν ήταν πιο δυνατός, λυπήσου τον εαυτό σου.
|
|
6. |
|
|
|
|
6.Σονέτο 64 | Φοβάμαι μην χαθείς
Ο χρόνος αλλοιώνει αγέροχες δαπάνες θαμμένης εποχής
Πύργους ψηλούς ισοπεδώνει σαν σκλάβος της θνητής οργής
Ο ωκεανός στο βασίλειο της ακτής θα επιβληθεί
Και ο βυθός απ’την στεριά θα νικηθεί
Κέρδος με απώλεια και απώλεια με κέρδος
Εναλλαγή των τάξεων η τάξη καταρρέει απ’την φθορά
Ο χρόνος την αγάπη μου θα πάρει μακριά
Ίση με τον θάνατο η σκέψη μου αυτή
Δεν έχω επιλογή δεν έχω επιλογή
Και κλαίω γιατί σ΄έχω μα φοβάμαι μην χαθείς
|
|
7. |
|
|
|
|
7.Σονέτο 2 | Χαμένη ομορφιά
Σαράντα χειμώνες μέτρησα στο μέτωπο σου
Βαθιά αυλάκια στον αγρό της ομορφιάς
Της νιότης σου υπερήφανη στολή
Θα ‘ναι φθηνή κουρελιασμένη φορεσιά
Αν σε ρωτήσουν που είναι αυτή η ομορφιά
Των παθιασμένων σου ημερών ο θησαυρός
Να μην τους πεις στην κουρασμένη σου ματιά πως βρίσκεται
Θα ’ναι ντροπή και ένας έπαινος κενός
Το ωραίο σου παιδί λογαριασμό θα δώσει
Και θα σε δικαιώσει αυτό θα πρέπει να πεις
Αυτό καινούριο θα ‘ναι εσύ όταν τελειώσεις
Το αίμα σου ζεστό θα δεις και κρύο θα το νιώσεις
|
|
8. |
|
|
|
|
8.Σονέτο 104 | Τίμιε φίλε μου
Αφιερωμένο στον Μάνο Ξύδους
Τίποτα δεν θα σε γεράσει τίμιε φίλε μου
Τα μάτια σου είναι ίδια όπως τότε που τα ‘χα πρωτοδεί
Χειμώνες παγεροί σκόρπισαν απ’ τα δάση των καλοκαιριών την λάμψη
Και η ομορφιά της Άνοιξης απ’ το κρύο φθινόπωρο θα πάψει
Τα αρώματα του Απρίλη ο Ιούνης θα τα κάψει
Έχω δει των εποχών την άλλαγη
Έχω δει των εποχών την άλλαγη
Τίποτα δεν θα σε γεράσει τίμιε φίλε μου
Ανίκητη και ακίνητη φαντάζει η γλυκιά μορφή σου
Ίσως τα μάτια ξεγελά μορφή που άγγεννητη γερνά
Πριν γεννηθείς το καλοκαίρι ήταν νεκρό απο ομορφιά
|
|
9. |
|
|
|
|
9.Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή και όλοι, άντρες και γυναίκες, απλώς ηθοποιοί.
Έχουν τις εισόδους τους και τις εξόδους τους. Και ο κάθε άνθρωπος στον καιρό του παίζει
πολλούς ρόλους, καθώς οι πράξεις όπου εμφανίζεται είναι οι εφτά ηλικίες.
|
|
10. |
|
|
|
|
10.Σονέτο 35 | Κατήγορος και υπερασπιστής
Άφησε πίσω ότι έχει γίνει χώμα έχει και η πιο καθαρή πηγή
Σύννεφα και εκλείψεις παγώνουν ήλιο και σελήνη
Μια άσχημη κάμπια στο πιο ωραίο λουλούδι ζει
Κάνουν λάθος οι άνθρωποι όπως τώρα εγώ το ατόπυμα σου δικαιολογώ
Χρυσώνω το χάπι για το σφάλμα σου αυτό καταλαβαίνω συγχωρώ
Στην απιστία σου βρίσκω λογική κατήγορος σου και υπέρασπιστης
Στον εαυτό σου καταθέτεις αγωγή εμφύλιος πόλεμος σώμα και ψυχή
Και μάλλον πρέπει να είσαι εσύ ο συνεργός
Του ωραίου κλέφτη που σε ληστεύει συνεχώς
|
|
11. |
|
|
|
|
11.Σονέτο 132 | Πένθιμα μάτια
Τα μάτια σου αγαπώ μα με λυπάσαι
Και η καρδιά σου με τιμωρεί με αδιαφορία
Σκοτείνιασε το βλέμμα σου και να’σαι
Τον πόνο μου κοιτάς χωρίς κακία
Ο ήλιος δεν ταιριάζει στης αυγής το γκρίζο
Ούτε τα αστέρια στοην δύση ταιριάζουν
Πένθιμα μάτια κοσμούν το προσωπό σου
Μα η ομορφιά τους την καρδιά σου δεν αλλάζουν
Πένθει για μένα η ματιά σου και σε ομορφαίνει
Αφού η συμπόνοια σου όλα τα δένει
Και αφού συμβαίνει να είναι μαύρη η ομορφιά σου
Άσχημα όλα τα χρώματα μπροστά σου.
|
|
12. |
|
|
|
|
12.Σονέτο 138 | Δεν μεγάλωσα
Μου ορκίζεται πως η αγάπη της είναι αληθινή
Αν και ψέματα μου λέει κάνω πως την πιστεύω
Πως είμαι άβγαλτος νέος θεωρεί
Και τις απάτες του κόσμου πρώτη φορά ερμηνεύω
Οι καλές μου μέρες πέρασαν πια και ας θεωρεί πως είμαι ακόμα παιδί
Τα εύσημα της δίνω και ας με παραπλανεί
Η αλήθεια δεν βολεύει καμία πλευρά
Για αυτό μαζί της συμφωνώ πως δεν μεγάλωσα
Η καλύτερη συνήθεια της αγάπης είναι η εμπιστοσύνη
Και η αγάπη χρόνια δεν κοιτά
Για αυτό ψέματα λέω λέει ψέματα και εκείνη
Και όλα τα λάθη μας με ψέματα βαφτίσαμε σωστά
|
|
13. |
|
|
|
|
13.Αυτός που κλέβει το πορτοφόλι μου, κλέβει σκουπίδια… Αλλά αυτός που μου
στερεί το καλό μου όνομα, ληστεύει από εμένα κάτι που δεν θα τον κάνει πλούσιο
κι εμένα με κάνει πραγματικά φτωχό.
|
|
14. |
|
|
|
|
14.Σονέτο 71 | Μην κλαις αγάπη μου
Αφιερωμένο σε αυτούς που θα αφήσουμε πίσω...
Όταν πεθάνω πιο πολύ, μην πενθήσεις
Στον ήχο μιας καμπάνας νεκρικής μην λυγίσεις
Αν διαβάσεις πως δραπέτευσα από τον κόσμο αυτό μην λυπηθείς
Και αν ακούσεις το τραγούδι μου να μην, να μην με θυμηθείς
Γιατί σ’αγαπώ τόσο πολύ
Και οι σκέψεις σου για μένα πρέπει να χαθούν
Εγώ θα έχω σκορπιστεί
Μην κλαις αγάπη μου τέλος και αρχή
Το ταπεινό μου όνομα να μην το ξαναπείς
Άσε την αγάπη σου μαζί με την ζωή μου να χαθεί
Αλλιώς ο κόσμος την θλίψη σου μονο θα κοιτά
Δεν θέλω όταν φύγω κανείς μαζί σου να γελά
|
|
15. |
|
|
|
|
15.Να τους αγαπάς όλους, να εμπιστεύεσαι λίγους και να μη βλάπτεις κανέναν.
|
ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΡΑΣ | ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ: ΝΙΚΟΣ ΓΥΡΑΣ | ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΡΑΠΕΤΡΟΣ
released November 30, 2022
Ηχογράφηση: All Around Studio (Νίκος Γύρας) και στο Studio Pazl (Βαγγέλης Καραπέτρος).
Μίξη & Mastering: Studio Pazl / Βαγγέλης Καραπέτρος. Art work & επεξεργασία: Studio Pazl.
Σχεδιασμός έκδοσης: Ελένα Μονογιούδη. Επεξεργασία φωτογραφίας Shakespeare Σ.Καρρά.
Ελεύθερη απόδοση σονέτων & κειμένων: Δημήτρης Καρράς. Ευχαριστούμε τους κυρίους:
Ν.Αναγνωστάκη, Χ.Ασημακόπουλο από το Ogdoo Music Group και Δ.Επόγλου.
Βασισμένο σε μια ιδέα του Μάνου Ξυδούς. Ηχογράφηση Γ.Νταλάρα στο Odeon με τον Η.Λάκκα
Βίντεο: Ήρα Δράκου | Διεύθυνση παραγωγής: Δημήτρης Καρράς (
www.dimitriskarras.gr)
Έπαιξαν: Μαρίνα Γύρα - Πιάνο & ηλεκτρικό Πιάνο | Νίκος Γύρας - Ηλεκτρικό
μπάσο, καζού, ηλεκρική-ακουστική-κλασική κιθάρα, μπαγλαμά, νέυ, μπάντζο,
φυσαρμόνικα | Ιάσωνας Κτενάς - Βιολί | Θέμης Σπύρου - Τύμπανα & Κρουστά
Μαρία Παπαγεωργίου - Κλασική κιθάρα & κρουστά στο 7 |
Βαγγέλης Καραπέτρος - Φωνητικά στο 2 / Μπάσο, πλήκτρα, φωνητικά στο 3
/ Τρομπέτα, μπάσο, φωνητικά, τύμπανα στο 10 / Τύμπανα στο 14.
