|
1. |
|
|
|
|
«Η ποίηση είναι για τους ευφυείς ή για τους τρελούς».
Αριστοτέλης
|
|
2. |
|
|
|
|
Στον ίσκιο μου γυροβολώ που μ ’έχουν παγιδέψει
Στα όνειρά μου ακροβατώ και ποιος να με πιστέψει
Στον ίσκιο μου γυροβολώ και είμαι παγιδευμένος
Ένας Ρωμαίος ντεμοντέ μα πάντα ερωτευμένος
Όποιος φοβάται το ύψος του και που μπορεί να φτάσει
Τον ενοχλεί ο γύψος του στο λάθος που ‘χει σπάσει
Όποιος φοβάται το νερό προτού το δοκιμάσει
Πάλι τρελό θα τον επούν στη κόλαση κι αν φτάσει
Πως να ημερέψει το μυαλό και να ισιώσει η τρέλα
Το θάρρος μου έγινε δειλό το γράφω στη φανέλα
Πως να ημερέψει το μυαλό και να ισιώσει η σκέψη
Το θάρρος μου έγινε δειλό δεν θέλει να παλέψει
Δεν θέλει να παλέψει το θάρρος μου έγινε δειλό
Δεν θέλει να παλέψει
Για μένα είναι δύσκολο ν ’αλλάξω τώρα δέρμα
Και στο κορμί και στη ψυχή τo χρώμα από το αίμα
Μα πως ν ’αλλάξεις εύκολα περπατησιά και λόγια
Σε ένα κόσμο που ξυπνά πάνω σε πληκτρολόγια
Πως να ημερέψει το μυαλό και να ισιώσει η τρέλα
Το θάρρος μου έγινε δειλό το γράφω στη φανέλα
Πως να ημερέψει το μυαλό και να ισιώσει η σκέψη
Το θάρρος μου έγινε δειλό δεν θέλει να παλέψει
Δεν θέλει να παλέψει το θάρρος μου έγινε δειλό
Δεν θέλει να παλέψει, μυαλό μου να ημερέψεις
|
|
3. |
|
|
|
|
«Ήταν ικανός να προσαρμόζεται και στον μέρος και στον χρόνο και στο πρόσωπο και σε κάθε περίσταση να υποκρίνεται κατάλληλα». Διογένης Λαέρτιος
|
|
4. |
|
|
|
|
Δεν έχω ανάγκη μια φωτιά
Για να σκεπάσω το ιδιάιτερο παρόν μου
Θέλω απλώς μια σιγουριά
Γιατί γνωρίζω μόνο εγώ το παρελθόν μου
Δεν έχω ανάγκη μια καρδιά
Που δεν χτυπάει μοναχά για μένα
Αυτά μου μάθαινες παλιά
Που εξαργύρωνες την πίστη μου με ψέμα
Καίω τους φόβους μου ο δειλός
Και σαν καλός ηθοποιός
Θα γελάω αντί να κλαίω
Άλλα θα σκέφτομαι και άλλα θα σου λέω
Δεν έχω ανάγκη ένα φιλί
Γιατί μου στάθηκε εμπόδιο στην ζωή
Ψάχνω να βρω μια αφορμή
Για να ξεφύγω από όσα μου έμαθες εσύ
Δεν έχω ανάγκη μια καρδιά
Που δεν χτυπάει μοναχά για μένα
Αυτά μου μάθαινες παλιά
Που εξαργύρωνες την πίστη μου με ψέμα
|
|
5. |
|
|
|
|
«Να μην κάνεις επιλογές που ξεπερνούν τη δύναμή σου και τη φύση σου».
Δημόκριτος
|
|
6. |
|
|
|
|
Έχω ανάγκη να σε δω γιατί έφυγες στα ξένα
Και είναι οι μέρες μου άρρωστες γιατί είχα γιατρικό εσένα
Φίλε μου απόψε μείνε εδώ που το κορμί λυγάει
Είναι η απόσταση βουνό και το βουνό δεν σπάει
Πως σπαταλιέται η ζωή όταν δεν την αντέχεις
Κυλάει γοργά σαν το νερό πως φεύγει δεν το βλέπεις
|
|
7. |
|
|
|
|
«Από την Αγάπη τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο ή ίσο».
Μένανδρος
|
|
8. |
|
|
|
|
Ξέχασε η κιθάρα μου, εκείνα που μου είπες
Και οι νύχτες μου θυμίζουνε, φυλακισμένους γύπες
Πρόστυχα λόγια η βροχή, στο τζάμι μας θα γράψει
Μονάχα η αγάπη σου, μπορεί να με αλλάξει
Πες μου στίχους κολασμένους, να μου πάρουνε το νου
Η κιθάρα μου να γράψει, μούσικες του ουρανού
Τα λόγια σου η κιθάρα μου, ακόμα περιμένει
Τα βράδια παίζει μόνη της, στον τοίχο κρεμασμένη
Αν κάποτε μ’αγάπησες και αν με θέλεις πες της
Γιατί από τα νεύρα της θα σπάσει τις χορδές της
|
|
9. |
|
|
|
|
«Ο νους είναι ταχύτερο από όλα, διότι τρέχει διαπερνώντας τα πάντα»
Θαλής ο Μιλήσιος
|
|
10. |
|
|
|
|
Θά ‘θελα να ήμουν κομμάτι από πάγο
Να μην κολλάω στου κόσμου την σκόνη
Και να γλιστράει από πάνω μου, ότι πληγώνει
Έχω γεμίσει με άχρηστες σκέψεις δεν εξηγούνται τα πάντα με λέξεις
Και όταν υπάρχει στον χώρο καθρέφτης από όλους κρύβομαι σαν κλέφτης
Έχω γεμίσει το σώμα μου εικόνες και οι εποχές μου είναι πάντα χειμώνες
Έχω αγαπήσει ανθρώπους τυφώνες και έχω ακούσει χιλιάδες συγγνώμες
Θα ‘θελα να ήμουν δωμάτιο άδειο
Πλάι στην θάλασσα μέ ένα μπαλκόνι
Μόνη ρουτίνα να είν’ η κουρτίνα που την θέα θολώνει
|
|
11. |
|
|
|
|
«Ο εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος εαυτός του».
Ανάχαρσις
|
|
12. |
|
|
|
|
Αν τα όνειρα πετούν πουλιά που τραγουδούν
Σου φέρνουν αναμνήσεις αν με ματια που ειν’ κλειστά
Δεν νιώθεις την φωτιά ποτέ να ξυπνήσεις
Μα έχω μέσα μου φωνή ακόμα δεν έχει σβήσει το κερί
Κι’αν ειν’τα λογια σου γλυκά σαν πιώμα θα κρατηθώ απ’το σχοινί
Κοιτά γύρω σου καλά κακία και φθορά
Και ποιος θα σ’αγαπήσει μια φορά και ένα καιρό
το έζησα αυτό και έδωσα την λύση
|
|
13. |
|
|
|
|
«Η μουσική είναι καθ’ όλα ιερή όντας εφεύρεση των θεών». Πλούταρχος
|
|
14. |
|
|
|
|
Έρχομαι όταν οι άλλοι φεύγουν
Και όταν τα μάτια από μόνα τους μιλούν
Και οι σκηνές που συνήθως με διαλέγουν
Δεν έχουν κάτι να σας πουν
Μια εικόνα χίλιες λέξεις μία νότα δυο καρέ
Και ο παμπόνηρος συνθέτης περιμένει στη γωνία το σουξέ
Είμαι τραγούδι για ταινία
Μουσική ταπετσαρία να κολλάει με το έργο
Και όταν ο γκόμενος μιλάει από την μέση φεύγω
Θα με ξαναβρεις στους τίτλους
Να γεμίζω τις σκιές μουσική
Και με τους άδειους μου τους στίχους
Όταν θα φεύγεις θα είμαι εκεί
Και αν η ταινία μας πουλήσει ίσως γίνω και ringtone
Και αν το τηλέφωνο χτυπήσει θα θυμάσαι τα ποπ κορν
|
|
15. |
|
|
|
|
«Το χθες δεν είναι παρά η ανάμνηση του σήμερα, το αύριο είναι το όνειρο του σήμερα»
Ανακρέων
|
|
16. |
|
|
|
|
Σήμερα θυμάμαι, σήμερα θυμάμαι
Τα χρόνια πέρασαν, οι σκέψεις έσβησαν
Γέλασα και έκλαψα
Σήμερα θυμάμαι, σήμερα θυμάμαι
Θλίψη σε δέχτηκα ένιωσα ψεύτικα
Ήρθες εσύ όμως και δέθηκα
Είπα ονειρεύτικα και σήμερα θυμάμαι
Μα τώρα λύγισα γιατί είναι δύσκολα
Να θάβεις μια ζωή τα ρίσκα που δεν βγήκαν
Σήμερα θυμάμαι
Τα χέρια που άφησα τώρα μου έλειψαν
Για όλα πέρασα και ύστερα ξέχασα
Σήμερα θυμάμαι, σήμερα θυμάμαι
|
|
17. |
|
|
|
released February 1, 2022
Οι ηχογραφήσεις έλαβαν μέρος στα: Studio SeaSide με τεχνικό ήχου τον Γιώργο Παππά | Studio Pazl με τεχνικό ήχου τον Βαγγέλη Καραπέτρο | Studio Συν Ένα με τεχνικό ήχου τον Κώστα Στεργίου | Μίξη & Mastering: Βαγγέλης Καραπέτρος στο Studio Pazl. Ζωγραφική εξωφύλλου Στεφανία Καρρά.
